Mowl

Critici, net als regen, zouden zo vriendelijk moeten zijn iemand te voeden zodat hij kan groeien, zonder evenwel zijn wortels te vernietigen. Frank Clark (1860–1936)

’t Nieuwe winkel­meisje keek me met grote, bangige ogen aan. Ik had zojuist ’n half gesneden tijger bij haar besteld. De mede­deling leek haar in verwarring te brengen. Ik knikte daarom be­moe­di­gend.

Toe maar meisje, je kunt ’t best, wilde dat knikje zeggen. ’t Meisje begreep de boodschap. ’n Voor­zich­tig glim­lach­je krulde om haar lippen.

“’n Halfje?” vroeg ze nog maar es voor de veiligheid. ” Gesneden?”

“Tijger.” vulde ik vriendelijk aan.

Ze knikte opgelucht.

[Net zo opgelucht, trouwens, als ik was, toen ik even later de winkel kon verlaten, blij dat ik was dat onze kortstondige relatie was beëindigd. In elk geval toch voor ’n week.]