 |
|
De dame van ons energiebedrijf probeerde van alles om me te verleiden. Maar ik hield stand.
“Nee.” zei ik resoluut. “U krijgt van mij geen gegevens van vrienden of familie die u kunt bellen voor ’n aanbod.”
“Maar u krijgt ’n waardebon van vijftig euro!” hield de mevrouw, die duidelijk niet van nee wilde weten, aan.
“Vijftig euro is ’n fooi voor ’t overleveren van familie en vrienden aan ’n callcenter.” stelde ik. De mevrouw was even stil van dit verweer. ’t Leek alsof ze koortsachtig naar ’n oplossing zocht — maar d’r geen vond.
“Ik ben bang dat ik niet hoger mag gaan dan vijftig euro, meneer.” zei ze zacht.
[Dat was nou jammer. Ik had wel es willen weten voor hoeveel zilverlingen ik m’n principes zou hebben laten varen.]
Mowl 
Plaats een reactie