Mowl

Neem nooit een raad aan van iemand die in een snack-bar dineert. Dan Jenkins (1929)

Ik kan geen bagel meer zien.

Hedentendage, wanneer ik voor m’n werk moet gaan lunchen, zie ik niks anders meer. Bagels met roomkaas, bagels met zalm, bagels met rosbief. En steevast ge­lar­deerd met bies­look of bamboe­spruiten. O, en dan als variatie nog es ’tzelfde, maar dan verkleed als in driehoekjes gesneden korstloze sandwiches.

Soep, verlangde ik op ’n gegeven moment. Bruin bolletje kaas. Kroket.

Ik hoorde mezelf zuchten. En met zekere tegenzin nam ik weer ’n beet uit m’n hippe hap.

[Je zult me vast en zeker ’n zeurende ouwe lul vinden — mij best. Maar ik geef ’t je op ’n briefje: ooit komt ook voor jou de dag dat je verlangt naar gewoon, simpel en ouwerwets.]