Mowl

Als je je identiteit verliest met wat je bezig bent, moet je stoppen. Stephen King (1947)

“Van harte ge­feli­citeerd.” zei de man met de bril achter de balie van ’t ziekenhuis bij ’t bekijken van ’t verzekerings­pasje van de dame. Ze glunderde.

“Ja,” beaamde ze, “Vandaag. Vijf­enzestig.” De man met de bril tikte de geboorte­datum over.

“’n Mooie leeftijd.” constateerde hij vlak.

“Ja.” zei de vrouw. Ze pauzeerde even voordat ze verder ging.

“Ik dacht: laat ik vandaag maar ’n nieuw ponsplaatje halen.”

[De man met de bril reageerde niet meer. Zwijgend wachtten de twee tot ’t plastic kaartje uit de machine werd geduwd. Woordloos overhandigde de man met de bril ’t aan de vrouw, die ’t aanpakte, met haar hoofd knikte en ’n beetje onhandig omdraaide. Dan liep ze zo ’t ziekenhuis uit, de rest van haar zesenzestigste levensjaar in.]