 |
|
“Wat?” vroeg ik, toen ik m’n moeder ’n beetje schamper hoorde gniffelen.
“Niks.” zei ze. “Je ziet er alleen zo dom uit.” Ik voelde m’n wenkbrauwen fronsen. Van je moeder moet je ’t maar hebben, dacht ik.
“Dom?” reageerde ik, licht geërgerd. “Hoezo?” Ze wijsknikte.
“Die muts.” zei ze geamuseerd. Ze schudde d’r hoofd. “Zo dom.” Ik deed ’m af en verborg ’m in m’n jaszak.
“Maar hij’s wel warm.” mompelde ik.
[De rest van m’n bezoek hadden we ’t d’r niet meer over. Maar bij m’n vertrek dacht ik d’r weer aan. Ik hees me in m’n jas, omwikkelde m’n das en plaatste de muts weer buiten pas.]
Mowl 
Plaats een reactie