Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Kort en bondig

koffie

Drink nooit zwarte koffie tijdens de lunch; het houdt je de godganse namiddag wakker. James Fenimore Cooper (1789-1851)

Dit was, wat je met recht ’n vrouwtje mocht noemen.

Anderhalve meter hoog was ze. Haar voeten bungelden over de stoelrand. Maar aanleiding om haar lengte bespreekbaar te maken was d’r nog niet geweest.

Tot iemand — geen idee wie — iets zei — geen idee wat — waar ze recht van ging zitten.

“Van zulke dingen groei ik nou.” zei ze.

[Nog voor ik iets spitsvondigs had kunnen bedenken, kwam ze zelf alweer terug. Met: “Maar niet zo vaak, hoor.” scoorde ze haar doelpunt.]

  1. “Mij krijgen ze niet klein want dat ben ik al” zei ik laatst nog met m’n 1.40m terwijl ik een gezamenlijke aanval van KPN, REAAL, E.ON en DWI weerstond.

    {Mowl: chapeau!}

  2. Waar is jouw Engelstalige reageerder gebleven?

    {Mowl: ik mis Possum ook.}

    1. Possum is recovering from
      a snake-bite. ( King-Brown )
      It left me a bit lethargic, but
      I’ll be back. ( hopefully )

      {Mowl: da’s schrikken! Heel veel beterschap gewenst van Brrrr en mij en vast en zeker ook van alle andere lezertjes!}

      1. Thank you.

        {Mowl: we willen je nog lang niet kwijt.}

  3. haha geweldig:-)

    {Mowl: ja hè?}

  4. Zelfspot is erg goed.

    {Mowl: dat vind ik nou ook.}

  5. Die dame heeft geen lengte nodig om groot(s) te zijn!

    {Mowl: goed opgemerkt.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag