|
“Goedemorgen. Ik heb ’n afspraak met de dermatoloog.” De assistente controleerde m’n ponskaartje met haar computergegevens. Dan reikte ze me ’t pasje terug aan.
“U mag in de wachtkamer plaatsnemen.” zei ze. En dat was precies wat ik deed. Zonder d’r bij na te denken, zoals meesttijds.
En zo ontdekte ik, dat ik voortaan niet meer met de rug naar de balie moet gaan zitten, waar van alles gebeurt, maar waar ik, om niet al te nieuwsgierig te lijken, niet steeds m’n hoofd voor wil draaien.
[’t Paar met ’t Gronings accent, dat tegenover me zat, had ’t wat dat betreft beter bekeken. Ik probeerde aan hun reacties af te lezen wat voor spannends ik allemaal miste. Maar ik had weinig aan ze. Gronings, hè.]
Plaats een reactie