Mowl

Kunst is schoonheid en waarheid. De waarheid is niet altijd schoon. Georges van Acker (1919)

“Kijk, dat vind ik nou eng.” zei ik en stootte Brrrr aan. ’n Honderd­tal meters voor ons wandelde ’n man in ’n korte broek. Toe­ge­ge­ven, als ’t zich hier om ’n jong, ge­bruind en ge­spierd exem­plaar had ge­handeld was m’n oordeel waar­schijn­lijk ’n stuk po­si­tie­ver geweest. Maar ’t grijze haar, de bleke, perka­ment­achtige huid en de knokige beenderen beslisten ’t oordeel in ’s mans nadeel. Bovendien sneeuwde ‘t.

“Deze doet anders ook ’n gooi naar de titel.”zei Brrrr. Hij knikte naar de dikkige man die in ’n nauw­sluitend, helblauw lycra sport­pakje in de richting van de oudere man rende.

[Even dachten we aan de mogelijkheid dat de korte broek uit ’n inrichting was ontsnapt en dat lycraman ‘m kwam terughalen. Maar lycraman rende de korte broek gewoon voorbij. Jammer.]