Mowl

Die stoïcijnse oplossing, om aan onze behoeften te voldoen, door onze begeerten uit te snoeien, is als het afsnijden van onze voeten, wanneer we schoenen nodig hebben. Jonathan Swift (1667-1745)

Brrrr was in z’n nopjes.

“Ik heb met m’n moeder hele mooie schoenen gekocht.” zeidie. “En die krijg ik voor m’n ver­jaar­dag.” Ik was ver­baasd.

“Maar dat paar dat je laatst had gekocht?” — Brrrr keek me vrien­de­lijk afwachtend aan, alsof ie wist wat d’r ging komen — “Die zou je toch ook al van je ouders krijgen?”

“Nee,” was z’n reactie, “Die krijg ik van jou.”

“Van mij?” Voor mij was dat nieuws. “Sinds wanneer?” Brrrr ontblootte z’n tanden.

“Sinds ik met m’n moeder deze heb gekocht.”

[“Volgens mij is dit cadeau zo’n beetje voor je vijfenzestigste verjaardag.” rekende ik snel uit. “Je zegt toch altijd dat ik aan m’n toekomst moet denken?” riposteerde Brrrr.]