Mowl

Ik zag al dat er iets was toen ze binnenkwam.

Om te beginnen droeg ze een overmaats overhemd. Dan had ze nog een paar pakken koekjes bij zich. En tenslotte was er nog een directe collega die plagerig alludeerde op een blijde boodschap, waar ze lichtblozend op reageerde.

“Het klopt inderdaad.” bekende ze dan. “Ik heb iets mee te delen.” Voor mij was één en één twee.

“Gefeliciteerd.” zei ik voor mijn beurt. “Ik zag het meteen. Hoeveelste maand ben je nu?” Ze keek me een beetje vreemd aan.

“Ik heb alleen een nieuwe baan gekregen, hoor.” zei ze. Daarna smakte ze de koekjes op tafel. De volgende stilte was lang en zwaar.

[Even wilde ik mijn tong inslikken en verzwolgen worden door de aarde. Maar toen besloot ik dat ik niks had om me voor te schamen. Zij was toch zeker zelf in dat belachelijk wijde overhemd komen aanzetten?]