Mowl

Als een moeder zich afvraagt hoe zij moet reageren op het vreemde gedrag van haar kind, dan is er maar één antwoord: geef het liefde. Bill Cosby (1937)

“Ik heb ’n taart be­steld.” zei Brrrr. “Bij de beste ban­ket­bakker van de stad. ’n Choco­lade­taart met roosjes d’rop en de tekst Moeder 80.” Hij klonk erg met zichzelf in­geno­men, zo door de telefoon.

“Tachtig?” vroeg ik. “Ze wordt tweeën­tachtig hoor.”

“Ja, tweeëntachtig.” verbeterde Brrrr zichzelf. Ik hoorde interne twijfel. “Of heb ik nou toch tachtig gezegd?” kwam d’r dan ook niet als ’n verrassing minder jubelend achteraan.

“Ik weet ’t niet.” zei ik. “Je zei net tachtig.” De onzekerheid groeide er alleen maar door. ’t Was even stil.

“Ik ga wel terug.” besloot ie toen. “Naar de banketbakker. ’t Hele end omhoog. Bedankt, hoor.”

[Vandaag is ze jarig, Moeder. Hopelijk kijkt ze vandaag niet op ’t weblog van d’r zoon: anders is de verrassing d’r vanaf, natuurlijk.]