Kijken naar blote jongens kan makkelijk verward worden met vuige wellust en begeerte, dacht ik toen ik naar een blote jongen keek in het park.
Het is allemaal tijdelijk, wist ik, uiteindelijk gaat alles zakken en dijen. Maar niemand lijkt dat te beseffen.
Net als ik dat vaststelde, rees een knaap op uit het gras met praktisch niks aan zijn lijf. Hij kwam mijn kant uit en liep voorbij. Hij keek niet op of om, wat ik ook niet zou hebben gedaan als ik hem was. Ik draaide mijn hoofd om te zien of de veroudering al wilde inzetten. Vooralsnog leek dat een uitgestelde procedure. Goddank.
[Maar goed, terug naar wellust en begeerte – waar was ik gebleven?]
Mowl 
Plaats een reactie