Mowl

Als u een piano wil verhuizen, grijpen vele hulpvaardige handen naar het krukje. Hans Ferrée

Zondag­ochtend, even na tienen.

Ontbijt met roerei en uit­gebak­ken spek. Sapje erbij. De zon die zich vroeg­tijdig sterk pro­beert te maken en welkom ons huis binnen­sluipt. Op de radio brengt ’n zoet­gevoois­de jazz­zangeres ’n lome inter­pretatie van één van m’n lievelings­nummers. Ge­luk­kig en ver­liefd kijk ik Brrrr aan.

“Dit is echt ’n Willem Duys-moment.” zeg ik. Brrrr snijdt nog ’n stukje van z’n toast.

“Zingt ie dit ook dan?” vraagt ie als ie de vork naar z’n mond brengt.

[’t Leeftijdsverschil laat zich soms merken. Soms iets te duidelijk. Maar ach, wat zal ‘t. ’t Is zondagochtend. Gisteren tenminste.]