Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Pastorale

zzzz
In Australië leeft een insect dat zichzelf de vleugels afbijt zodra het volwassen is. Hoe menselijk! Gabriel Laub (1928-1998)

“Weet jij eigen­lijk wat dat is?” Ik wees naar ’n dood­stil in de lucht hangend insect, ’n soort bij, maar dan kleiner; ’n soort vlieg, maar dan kleuriger. Jonge buur Ties was bij me in de zon in de voor­tuin komen zitten. Hij wist ‘t.

“Da’s ’n zweef­vlieger.” zeidie.

“O.” zei ik. Ik keek nog es naar ’t insect. “En waarom hangt ie zo stil?”

“Dan kan ie beter ruiken of d’r nog wat te eten is.” wist Ties ook nog.

“Mmm.” deed ik. De zon prikte op m’n huid. Ik overwoog ’n glas rosé.

[Ties stond op. “Ik ga weer naar binnen.” zeidie. “Misschien dat ik later nog es terugkom.” Ik glimlachte. “Da’s goed.” zei ik. “Tot later.”]

  1. Je kunt zó zien wat het is; kijk maar eens goed goed naar de foto.
    Het is overduidelijk een wazig bijtje.

    {Mowl: ofwel ’n zweefvlieger.}

  2. Ik had hem niet herkend van de foto.

    {Mowl: nee?}

  3. Een dood­stil in de lucht hangend insect is een zweefvlieger. Logisch. Toch?

    {Mowl: daar bestaat voor Ties geen twijfel aan.}

  4. Heerlijk zulke momenten, die er niet echt toedoen

    {Mowl: zo moeten sportvissers zich voelen.}

  5. De vraag is wat het glas Rosé overwoog.

    {Mowl: mij.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag