Mowl

Was het de moeite waard u zo uit te sloven, om aan de wereld uw gebrek aan hersenen te openbaren? Charles Churchill (1731-1764)

Soms zie je jezelf alsof je ’n ander ziet.

Ik stond in ’n vreemde voor­tuin en bevoelde de fiets van ’n on­bekende. Dat doe ik wel vaker. ’t Geeft in de regel ’n goed gevoel. Maar dit keer werd ik d’r niet blij van.

Soms vergeten mensen namelijk hun moderne fiets­achter­led­licht uit te doen. (Met de kop­lamp gebeurt dat veel minder vaak, trouwens. Maar dat terzijde.) Als ik zo’n een­zaam rood lampje zie branden voel ik me ge­roepen ’t uit energie­besparings­over­weging­en uit te doen. Laten we zeggen dat ik soms ook m’n goede kanten heb.

Maar bij deze fiets, die ik nu in de vroege ochtend stond te fouil­leren, kon ik ’t knopje niet vinden, waarmee ik ’t licht kon doven. En toen zag ik mezelf. Alsof ik ’n ander was. ’n Vreemde, kalende man die in ander­mans tuin aan ’n wild­vreemde fiets stond te mor­re­len.

Ik ben weg­gegaan.

[’t Was me niet gelukt om ’t lampje uit te doen. Maar dat maakte me niet veel uit. Alsof ik mezelf betrapt had op iets verdachts maakte ik me uit de voeten. Zou ik dan toch een meer­voudige­persoonlijk­heids­stoornis hebben?]