Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Weggewezen

De moderne psychiaters zijn zo duur! In mijn jonge jaren zou Freud zelf je voor vijf mark behandeld hebben. Voor tien mark zou hij daarenboven nog je broek geperst hebben. En voor vijftien mark zou jij Freud hebben mogen behandelen, en dat inclusief de keuze tussen twee groenten. Woody Allen
De moderne psychiaters zijn zo duur! In mijn jonge jaren zou Freud zelf je voor vijf mark behandeld hebben. Voor tien mark zou hij daarenboven nog je broek geperst hebben. En voor vijftien mark zou jij Freud hebben mogen behandelen, en dat inclusief de keuze tussen twee groenten. Woody Allen

Ik wees naar het berichtje op het venster.

“Hij is met vakantie.” zei ik tegen het meisje dat net, na enig gedraal, had gevraagd waar de groenteman was.

“O.” antwoordde het meisje. Ze dacht na – bij sommige mensen kun je dat goed zien. Toen ze daarmee klaar was – ook dat kun je soms zien – had ze weer een vraag.

“Wat nu?”

“De markt.” stelde ik voor. Ik wees. “De straat uitlopen en dan rechts.” Het meisje keek me even aan. Dan volgde ze mijn vinger met haar ogen.

“De markt.” zei ze. Ze knikte. “O ja.” zei ze. “Ja.”

Ze bleef even staan voordat ze een besluit nam. Dan knikte ze nog een keer en liep de kant op die ik haar gezegd had – eerst wat voorzichtig, dan steeds meer vastberaden.

[Even later kwam de groenteman. Hij haalde het briefje van het raam en opende de winkel. “Hé.” zei ik.]

  1. Waarom post Brrrr zo lang zinloos voor de deur van een gesloten groenteboer?

    {Mowl: we zaten op ’t terrasje van ’t tegenovergelegen vegetarische (jawel) restaurant.}

    1. Volgens mij kwam er een leuke jongen voorbij.

      {Mowl: nou…}

  2. Wel handig als je het mobiele nummer van de groenteman hebt.

    {Mowl: dat zou je denken, niet?}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag