|
Net zo groot als z’n enthousiasme toen Brrrr de zeven kuikentjes van z’n kwartet gansjes annonceerde (“’t Zijn d’r zeven!”) was z’n teleurstelling toen ie enkele dagen later moest melden dat d’r nog slechts drie van over waren gebleven (“’t Zijn d’r nog maar drie!”). Ik probeerde ‘m op mijn manier te troosten.
“’t Is de natuur.” ouwebette ik — dat vond ik tenminste zelf. Dus kwam ik met ’n wat diepgaandere verklaring.
“Je weet dat dat hier gebeurt.” zei ik. “Waarom denk je dat d’r uitgerekend om de hoek ’n abortuskliniek zit?”
[Goed, ’t was ’n beetje vergezocht misschien. Maar aan de andere kant: da’s misschien wel m’n sterke kant: verbanden zien die verder niemand legt.]
Plaats een reactie