|
Ik werd niet opgemerkt, dus bleef ik onbewogen.
D’r was ’n heel eiland met paranormale begaafden, daar op de Tong Tong Fair, ’t eigenlijke doel van onze reis naar de Hofstad.
“Wil jij d’r heen?” vroeg ik toen we de handlezers en kaartleggers naderden. Brrrr schudde z’n hoofd.
“Nee, dank je.” zeidie. “Ik weet al genoeg.” Hij keek mij aan. “Jij?”
Ik twijfelde. Dat zei ik dus ook.
“Kweenie.” zei ik. “Ik laat ’t van hen afhangen.” Brrrr fronste z’n wenkbrauwen. Ik gaf uitleg.
“Nou,” zei ik, “als ik straks langsloop en ze zien niks om me heen fladderen of dwarrelen, zullen ze me niet aanspreken. Dus dan kan ik d’r van uitgaan dat d’r niks te verwachten is. Dus.” zei ik d’r nog es achteraan.
[We liepen langs en niemand zag iets opzienbarends. Ze lazen ’n boek of dronken ’n glas, maar constateerden geen anomaliën. “Mooi zo.” vond ik en bestelde ’n Indische kroket.]
Plaats een reactie