|
’n Drietal jongens was alvast aan ’t oefenen. Ze sprongen en buitelden over en door mekaar heen, zo te zien niet gehinderd door ’n regisseur of choreograaf. Ze spraken niet. Ze bewogen.
Er kwamen twee andere jongens aan. De begroeting volgde volgens ’n blijkbaar volstrekt lucide systeem.
Ik zag twee vuisten tegen mekaar boksen. Iemand werd omhelsd. Bij ’n volgende volstond ’t de hand op respectvolle wijze naar ’t eigen hart te brengen. En nooit zag ik twijfel of onzekerheid over de te volgen procedure.
[“’t Valt niet mee om jong te zijn.” verzuchtte ik. Brrrr keek me niet eens aan, maar knipte nog ’n foto. “’t Valt niet mee om jong te zijn voor jou.” zeidie.]
Plaats een reactie