Mowl

Niet alle zielen hebben dezelfde aanleg voor het geluk, zoals niet alle gronden dezelfde oogst geven. Francois René de Chateaubriand (1768-1848)

Ik bezag tevreden de vruchten mijner werken.

Nou ja — de enkele fram­bozen die in twee­de instan­tie door de strui­ken wer­den gedra­gen, waar ’n eer­dere dracht door ’n massa merels was opge­vroten. (Misschien is dit trouwens de tijd en plaats om aan te tekenen dat Brrrr de heesters verzorgt, alsmede ’t net verschafte dat ’t pak gepluim­de plun­de­raars tegen­hield. Soit.)

“Eén.” telde ik. “Twee.”

Ik plukte ’t ooft en legde ’t op de tuinbank. Even keek ik naar de dag­opbrengst. Dan stak ik alles ineens in m’n mond. Hup. Ik sloot m’n ogen en genoot.

[Twee stuks fruit per dag, overwoog ik, is geeneens zo moeilijk. Toch was ik blij dat we eerder niet voor watermeloenen hebben gekozen.]