|
Aarzelend benaderde de man ons.
Wij zaten op ’n kleedje (met hapjes en rosé) te genieten van de bezoekers van ’t theaterspektakel in ’t park. Jongleurs, acrobaten, muzikanten — ze liepen af en aan om hun voorstellingen te promoten en ’t publiek te verleiden om, voor ’n grijpstuiver, zich toegang te verschaffen tot één van de vele tenten op ’t festivalterrein.
“Pardon.” verontschuldigde zich de man. “Bent u ook ’n act?” We ontkenden. De man reageerde opgelucht.
“O, gelukkig.” zeidie. “Ik begreep ’t al niet.”
[Daarna liep ie verder, op zoek naar artiesten die die wel begreep.]
Plaats een reactie