Eén van de broers Z kwam net zijn huis uit toen ik er langsliep. Hij zag me, bleef wijdbeens in het tuinpad staan en haalde een grote zakdoek uit de zak van zijn bruine ribfluwelen broek.
“Zo.” zei hij. Hij poetste even onder zijn neus. “Hoe is het met René? En met je broer? En met je zus?” informeerde Z terwijl hij de lap in de andere broekzak opborg. Ik vertelde hem dat alles goed was. Hij knikte.
“En paarden?” wilde hij weten. “Hebben ze paarden?”
“Broer wel.” vertelde ik. “Zus niet.”
“Zo.” deed hij en zette een volgende stap op het pad. “Broer wel.” Hij schudde zijn hoofd. “Dat had ik niet gedacht.”
“Het leven zit vol verrassingen.” stelde ik.
“Zeg dat wel.” beaamde Z.
[Z knikte een korte groet. Daarna liep hij verder, de handen in zijn zakken, het tuinpad af en dat van zijn geburige broer op.]
Mowl 
Plaats een reactie