Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Mort subite

hart

Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen er in: de drank, de liefde, de toebak en de kunst. Felix Timmermans (1886-1947)

Stiefnichtje Laura uit Barcelona schreef dat Tommy was overleden. Ik betuigde — uiteraard — m’n medeleven en vroeg en passant wie Tommy eigenlijk was. ’t Antwoord kwam vrijwel onmiddellijk.

“Tommy,” zo schreef Laura, “was de schildpad, die in ’n vijver onder de Spaanse zon woonde tot d’r ’n steen op ‘m viel.” Wow. Dat was nog es ’n exit.

“Ben je erg verdrietig?” vroeg ik voorzichtig. “Hoe ga je ‘m de laatste eer bewijzen?” Deze tweeledige vraag werd met één begrip beantwoord.

“Gin-tonic.” schreef Laura.

[Wat de kwestie ook mag wezen, drank geeft vaak ’t best bescheid.]

  1. Lady Curzon: heerlijk …

    {Mowl: met ’n schildpad kun je altijd wat.}

  2. Ha! Erg toepasselijke titel! Laat Mort Subite toevallig ook een Belgisch bier zijn!

    {Mowl: vandaar.}

  3. Hoe oud is je stiefnichtje eigenlijk?

    {Mowl: oud genoeg voor gin-tonic.}

  4. By the way: who are those English people that thank me and appreciate my response? Ben je soms opgekocht door een multinational?

    {Mowl: ik heb ze even snel ’n inburgeringscursus gegeven.}

  5. Je zou denken dat zo’n pantser daar tegen bestand is…weer een illusie armer

    {Mowl: ligt natuurlijk wel aan ’t formaat van ’t gesteente, denk ik.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag