Mowl

Daar ’s niets zo overtuigend, baasje, Als ’t vierde, vijfde en zesde glaasje. J.A. Alberdingk Thijm (1820-1889)

“Wat zijn dat?” wees ik naar de glaasjes op ’t aanrecht.

“Glaasjes.” antwoordde Brrrr.

“Dat zie ik.” zei ik. “Maar zijn ze nieuw?”

“Nee hoor.” zei Brrrr. “Ze zijn al oud.”

“Dat bedoel ik niet.” zei ik geduldig. “Staan ze hier allang?”

“Nee net.” zei Brrrr. “Maar ze horen in de kast te staan.” Hij wees. Ik zuchtte diep.

“Wat ik wil weten,” zei ik bijna getergd, “is: wanneer heb je ze gekocht?”

“Die glaasjes?” vroeg Brrrr.

“Ja,” zei ik, “die glaasjes. Die oude glaasjes.” voegde ik d’r gehaast aan toe. Brrrr knikte.

“Nee, dat is me duidelijk.” zeidie. Ik wachtte. “O.” zei Brrrr. “Ja. Euh. Bij de kringloop. Vanmorgen. Kostte geen drol.”

[Hij pakte de glaasjes op & zette ze snel in de kast. Ik was blij dat ik m’n punt had gemaakt.]