Mowl

Als je zelf niet aan de top van de ladder kunt staan, wees dan tenminste tevreden dat je een trede hebt kunnen zijn. Friedrich Nietzsche (1844-1900)

“Kijk nou toch es.” Ik duwde Brrrr ’t overzicht van onze bankrekening onder de neus. Hij keek blank naar ’t scherm.

“Wat moet ik zien?” vroeg ie uiteindelijk.

“Daar.” wees ik. “Twee zevenenveertig. D’rbij.” De mededeling leidde niet tot ’n reactie.

“D’rbij.” zei ik daarom nog maar es. “Daar. Twee zevenenveertig.” Bij ’t uitblijven van respons zuchtte ik. “Kijk dan es van wie.”

“Verrek.” zei Brrrr na grondige bestudering. “Van jou.” Hij keek me aan. “Waarom heb je nou twee euro zevenenveertig aan ons overgemaakt?”

“Maar dat heb ik niet gedaan.” riep ik bijna. “Dat is ’t ‘m nou juist.” Brrrr bekeek ’t overzicht nog es.

“Je had best wel meer mogen overmaken, hoor.” vond ie.

[“Hahaha.” schamperde ik. Maar ik had ’t van mij ook best gemogen.]