Mowl

Hou je oren open. Geef vrije toegang aan de geluiden van de straat of de weide – of van de herinnering. Carl Sandburg (1878-1967)

“O wat leuk.” zwelgde ik. “De jongen mag met z’n vader mee.” Ik bracht de herinnering aan de veldtripjes met m’n eigen vader omhoog. Vertederd keek ik naar de landmeter & diens zoon, even verderop in ’t weiland.

“Euh.” onderbrak Brrrr m’n herinnering. “Da’s z’n zoon niet. Da’s ‘n, nou ja, euh, ’n lilliputter.” Ik fronste & keek beter.

“Verrek.” zei ik. “Ik dacht dat hij…”

“Zij.” corrigeerde Brrrr. “’t Is ’n vrouw.” Ik keek nog es.

“Nee.” zei ik geschokt.

“Ja.” zei Brrrr.

[Wat onverlet laat dat de heugenis mooi was. Met of zonder dwerg. Dwergse.]