Terwijl ik alleen maar een glas terug in de kast wilde zetten, voelde ik het: spinrag. Met een hand veegde ik het uit mijn gezicht en verbaasde me.
Hoe kwam dat dunne draadje daar nou? Ik kon niks anders bedenken dan dat er een spinnetje de ene kant van de muur moest zijn omhooggelopen, zich daar vanaf een of ander plakpunt aan zijn eigen spinsel naar beneden had laten zakken, al werkend aan zijn draad naar de overkant was getrippeld, daar omhoog geklauterd en het koordje tenslotte strak had gespannen en bevestigd.
Een bewonderenswaardig sisyfuskarweitje.
En toen kwam ik met dat glas naar de kast om de hele constructie te vernietigen. In één klap. Ergens was er vast een heel kwaad spinnetje.
Mowl 
Plaats een reactie