Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Uit de hoogte

Er is niks zo leeg als het Nederlandse toneel. Ze stoppen Shakespeare in vuilniszakken, ze delen Medea op in honderdzesennegentig vrouwen, maar een normale kop thee op het toneel heb je hen nog nooit zien drinken. Youp van 't Hek
Er is niks zo leeg als het Nederlandse toneel. Ze stoppen Shakespeare in vuilniszakken, ze delen Medea op in honderdzesennegentig vrouwen, maar een normale kop thee op het toneel heb je hen nog nooit zien drinken. Youp van ’t Hek

Zachtjes kletterde de thee in het kopje.

“Kan hij niet wat langer?” vroeg de Man-op-de-stoel-aan-het-tafeltje. De Man-met-de-theepot stopte met schenken.

“Langer?” zei hij. “Hoe bedoelt u, mijnheer?”

“Net als ik zeg.” zei de Man-op-de-stoel-aan-het-tafeltje weer. “Langer. Ik hou vooral van lange thee.”

“O, langer.” knikte de Man-met-de-theepot. “Nee, natuurlijk. Mijn excuses.” Hij pakte de theepot op en bracht hem bijna tot schouderhoogte. Hij kantelde de pot wat en goot de thee vanuit deze hoogte het kopje beneden in. Hij bekeek de Man-op-de-stoel-aan-het-tafeltje onderzoekend. “Zoiets, meneer?” vroeg hij.

“Perfect.” knikte de Man-op-de-stoel-aan-het-tafeltje. “Mmm. Lekker.” De Man-met-de-theepot glimlachte tevreden. Hij had de theepot beet aan oor en tuit.

“Dat het u moge bekomen.” boog hij zijn hoofd beleefd. Daarop trok hij zich discreet terug. De Man-op-de-stoel-aan-het-tafeltje reageerde niet. Hij pakte het dampende kopje aan het oortje.

“Heerlijk.” zei hij vooral tegen zichzelf.

[De Man-op-de-stoel-aan-het-tafeltje keek om zich heen. Het leven was goed zo.]

  1. Dank dank! Een jeugdherinnering is terug: mijn kleine oma, zij schenkt de langste thee die je je maar denken kunt. Thee met veel schuim, heerlijk!

    {Mowl: is lange thee ook al nostalgie? Potdikke.}

  2. Kon alles maar wat langer…

    {Mowl: niet alles.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag