Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Weeralarm

Waar geen gevoel bestaat voor de noden of wanhoop van anderen, is geen warmte. Daniel Goleman
Waar geen gevoel bestaat voor de noden of wanhoop van anderen, is geen warmte. Daniel Goleman

Kleine vliegjes dansen aan de andere kant van het raam. Hun ritme buiten maakt muziek van de geluiden hierbinnen. Alleen ik zie ze, Pim slaapt op de verwarming, zoals hij dat de hele winter door al doet.

De kleine vliegjes dansen onbekommerd door.

Kleine wezentjes, denk ik, waar komen jullie vandaan? Waarom dansen jullie? Vieren jullie de dooi? De ondergang van de sneeuw? De komst van de lente? Ik maak me zorgen – ze zijn nog veels te vroeg.

“Voorzichtig.” waarschuw ik ze achter het glas. “Het kan nog gaan vriezen.”

De kleine vliegjes dansen ongehinderd door.

“O jee.” zeg ik. “Ik praat met insecten.”

[En met mezelf, denk ik daar meteen achteraan. Gelukkig houd ik mijn mond.]

  1. Don’t worry about insects.
    They’ll still be here
    after we all have long gone.

    {Mowl: voor de soort vrees ik niet, alleen voor de gevleugelde individuutjes.}

  2. enne….euh…..
    Zeiden ze nog wat terug, die insectjes….?

    {Mowl: gekkie, dan zou ik me pas zorgen moeten maken.}

    1. …..want dan moet je je pas echt zorgen gaan maken!

      {Mowl: dat zeg ik.}

  3. Ik hoop voor jullie dat er niets is doodgegaan aan de andere kant van het raam.

    {Mowl: ik heb geen kadavertjes gezien. Maar ik heb ook niet gekeken.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag