Mowl

De charme van het leven is dat definitieve standpunten soms de neiging vertonen te smelten als sneeuw voor de zon. Elia Kazan (1909-2003)

O kijk, dacht ik, liggend op ’t bed, de winter is nu echt gedaan!

Ik zag ’t ijs op de ruiten langzaam smelten en in kleine druppels naar beneden parelen. ’t Moest de nakende lente wel zijn die ’t leven terugbracht in deze wereld. Ik werd vervuld van ontroerde dankbaarheid. Toen kwam Brrrr binnen.

“Kijk,” wees ik met ’n brok in de keel, “’t Raam!” Brrrr zag en greep in.

“O ja, condens.” zeidie terwijl ie de deur van de slaapkamer wijd openzette. “Hij was nog dicht.” Dan zoende die me op m’n hoofd en vertrok.

[Terwijl de druppels langzaam weer bevroren voelde ik de winter aan m’n neus.]