 |
|
“Goedemiddag.” klonk de vriendelijke stem door de boordomroep van de internationale trein. Ik maakte me meteen ’n voorstelling van ’n keurige jongeman in ’n blauw uniform. Dat kun je zo hebben met stemmen.
“Ik ben uw treinmanager van vandaag.” zeidie. Op dat moment klonk op de achtergrond de opdringerige beltoon van ’n telefoon. De treinmanager bedacht zich geen moment.
“Ik kom zo weer bij u terug,” zeidie, terwijl de telefoon bleef overgaan, “na deze ongetwijfeld zeer belangrijke boodschap.” Hierop verbrak ie de verbinding. De reizigers keken mekaar geamuseerd aan.
[“Zo, daar zijn we weer.” klonk ’t na ’n tijdje. “Waar waren we gebleven?”]
Mowl 
Plaats een reactie