|
“Oei.” zei ik voordat ik ging zitten. Ik voelde aan m’n hoofd.
“Wat is ‘r?” schrok Brrrr.
“Ik weet ’t niet.” mompelde ik zwakjes. “Ik had heel even ’t gevoel dat ik niet meer zelf kon nadenken. Alles leek vanuit m’n buik te komen. En m’n ogen — ’t was alsof ik alleen maar zag wat d’r recht voor me stond.” Ik slikte. “En ’t ergste was — ’t was helemaal niet eng; eigenlijk beleefde ik ’t als heel geruststellend. Alsof ik ’n demente amoebe was, zeg maar. Achteraf gewoon gigantisch griezelig.”
Brrrr keek bezorgd.
“Heb je De Telegraaf soms weer gelezen?” vroeg ie.
[“Alleen op internet.” zei ik. Brrrr schudde z’n hoofd. Ik had ’t moeten weten.]
Plaats een reactie