Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Wakker

hond
De prijs van de vrijheid is waakzaamheid. Simon Wiesenthal (1908-2005)

“Oei.” zei ik voordat ik ging zitten. Ik voelde aan m’n hoofd.

“Wat is ‘r?” schrok Brrrr.

“Ik weet ’t niet.” mompelde ik zwakjes. “Ik had heel even ’t gevoel dat ik niet meer zelf kon nadenken. Alles leek vanuit m’n buik te komen. En m’n ogen — ’t was alsof ik alleen maar zag wat d’r recht voor me stond.” Ik slikte. “En ’t ergste was — ’t was helemaal niet eng; eigenlijk beleefde ik ’t als heel geruststellend. Alsof ik ’n demente amoebe was, zeg maar. Achteraf gewoon gigantisch griezelig.”

Brrrr keek bezorgd.

“Heb je De Telegraaf soms weer gelezen?” vroeg ie.

[“Alleen op internet.” zei ik. Brrrr schudde z’n hoofd. Ik had ’t moeten weten.]

  1. Wauw! Dat wil ik ook!
    (maar als ik er de Telegraaf voor moet lezen, sla ik toch maar even over)

    {Mowl: je kunt beter aan de heroïne gaan, vind ik.}

  2. Het publiek dat de Telegraaf op internet leest schijnt nog erger te zijn. Ben je al klaar voor de verkiezingen?

    {Mowl: we hebben ooit es — en nu klap ik heel erg uit de school — ’n proefabonnement gehad. Ik schaamde me elke ochtend de ballen uit m’n broek.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag