 |
|
’t Wordt lente! of iets van dien aard dacht ik vanmorgen toen ik, zes minuten voordat de wekker zou afgaan, wakker werd gestikt doordat Pim op m’n neus ging zitten terwijl de merels buiten zongen.
De hele vermaledeide winter had ie niet meer op m’n hoofd gezeten. Want om in de slaapkamer te komen moeten onze katten buitenom, via ’t kattenluikje. En dat was, vanaf pakweg september vorig jaar, te koud voor deze Noorse Boskat. Hij bleef liever beneden, binnen, boven op de radiatorombouw.
Ik kon ‘m geen ongelijk geven. Tegelijk was ‘t, om heel eerlijk te zijn, ’t voornaamste pluspunt van de afgelopen winter.
Ontwaken zonder kater.
[’t Wordt lente, dacht ik, terwijl ik Pim van m’n hoofd trok en opstond.]
Mowl 
Plaats een reactie