Mowl

De ramp van vandaag is de archeologie van morgen. Charles P. Boyle (1892-1968)

Eerst kwam ’t mannetje van de wasmachine kijken naar ’t plasje water in de kelder. Hij haalde ’t apparaat uit mekaar en schudde z’n hoofd.

“Hij lekt niet.” ontdekte die. Hij keek om zich heen. “Mag ik es in die kruipruimte kijken?” wees ie.

“Ga je gang.” haalde ik m’n schouders op. ’t Mannetje van de was­ma­chine opende ’t luik. Zachtjes floot ie tussen z’n tanden.

“Dat dacht ik al.” zeidie. “De afvoer is gesprongen. Kijk.” Met ’n looplamp liet ie me zien hoe de kruipruimte onder water stond.

’n Hoestbui smoorde ’n vloek. ’t Mannetje keek me bezorgd aan.

“Gaat ’t wel?” vroeg ie. Ik zwaaide maar zo’n beetje met m’n handen.

[“Ik schrijf wel wat op die bon.” zei ’t mannetje geruststellend. “Geen zorgen.”]