“Je moet steeds vaker en langer pompen, maar echt hard wordt hij niet meer.” zei ik op het moment dat collega H de pantry instapte. Hij reageerde niet (collega H is een echte heer – of doof) en ik had eigenlijk zelf pas de meerduidigheid van de opmerking door nadat de laatste woorden uitklonken. Ik draaide me subiet naar collega H.
“Ik had het over een ouwe fietsband.” lichtte ik toe. Een fout herstellen is deze benadrukken, herinnerde ik me dan.
Collega H reageerde nog steeds niet. Of nauwelijks: één van zijn wenkbrauwen verschoof een stukje omhoog. Dat was meer dan voldoende om me dieprood te doen kleuren in hals en gezicht.
[Collega M, tegen wie ik het had, schoot in de lach. Ik wilde haar het liefst trappen.]
Mowl 
Plaats een reactie