Mowl

Het leven is kitsch geworden. Niet alleen de woorden en de uitingen, maar de gevoelens zelf en de mensen zijn verkitscht; versuikerd en vervalst. Ödön von Horváth (1901-1938)

Vooruit dan maar: ’t wordt tijd om ’t Meisje met ’t Blauwe Mutsje af te maken.

De situatie — voor wie ’t niet meer weet — was als volgt: we staan op ’t station, zij voor mij, terwijl de trein komt aangereden. Heb je dat?

Nou goed, de deuren gaan open, zij stapt als eerste naar binnen, maar, behendig als ik ben, glip ik langs d’r heen en bereik als eerste mijn zitplaats. Noodgedwongen zoekt ’t Meisje met ’t Blauwe Mutsje ’n andere zitplaats.

C’est ça.

Waarna we over kunnen gaan tot de orde van de dag.

[De volgende dag zag ik ’t Blauwbemutste Meisje trouwens niet meer. En de dag d’rop ook niet meer. Ik maakte me zorgen. D’r zou toch niks gebeurd zijn?]