|
“Je bloed is wel donker.” constateerde de Prikzuster. “Bijna blauw.”
“Ik ben getrouwd geweest met ’n landjonker.” knikte ’t Proefkonijn. “Zestien jaar. Maar toen was ’t over.”
“O. Vandaar.” zei de Prikzuster. “Even spoelen.” Ze spoot steriel water door de canule. “Zo.” zei ze. “Dan blijft ’t tenminste open.” Ze drukte ’t afsluitdopje op de katheter. “Klaar.” Ze waste d’r handen. “Heb je d’r nog wat aan overgehouden?” vroeg ze.
“Waaraan?” vroeg ’t Proefkonijn. Ze keek naar ’t infuus.
“Aan die jonker.” antwoordde de Prikzuster. ’t Proefkonijn schudde d’r hoofd.
“Helemaal niks.” zei ze. “Nou ja — m’n dochter van zestien.”
[“’n Titel was anders ook leuk geweest.” vond de Prikzuster.]
Plaats een reactie