Mowl

“O nee hè.” kreet M. Ze wees fronsend naar het boodschappentasje dat ze net van de drogist had gekregen.

“Wat?” vroeg ik.

“Zeg me dat het nog niet zover is.” zei ze.

“Wat?” deed ik nog eens.

“Dit.” wees ze naar de opdruk op het tasje. Vergeet Moeder Niet las ik.

“Moederdag is in mei.” zei ik. “De tweede zondag in mei.”

“Weet je dat zeker?” vroeg ze. Ik knikte. Ze zuchtte terug.

“Ik trap daar ieder jaar weer in.” zei ze. “Dan is er eerst niks aan de hand, totdat ik van de één of andere winkel een waarschuwing op zo’n tasje krijg. En dan raak ik helemaal in paniek.” Ze keek me aan.

“Maar ik heb dus nog even?” vroeg ze voor de zekerheid.

“Ruim twee weken.” knikte ik bemoedigend.

“Waarom laten ze me niet met rust?” vroeg ze, “Gewoon één jaar doen alsof er niks aan de hand is.”