Mowl

We leven in een tijd waarin wat mensen met hun benen doen belangrijker wordt gevonden dan wat mensen met hun hoofd doen. Cees Buddingh’ (1918-1985)

“Pardon meneer, mogen we even weten wat u daar heeft?” Eén van de twee hoofddoekmeisjes wees naar de kuiten van de aangesproken jongen. Hij droeg ’n bermuda met blote benen en op één daarvan was ’n tekenfilmkat getatoeëerd. De jongen bloosde.

“Da’s Kitty.” antwoordde die bedeesd. De hoofddoekmeisjes begonnen te gniffelen.

“Echt waar?” zei de eerste weer. “Ik zou zweren dat ’t Nijntje was.”

“Nee hoor.” zei de jongen, die zich in de verdediging gedrongen leek, “Dit is toch echt Kitty.” ’t Ene meisje bukte zich en bekeek de afbeelding beter.

“Nee hoor.” wist ze nu zeker. “Da’s Nijntje.”

“Dat klopt.” knikte ’t andere meisje. “Want Kitty is van Anne Frank.”

[De blik van de jongen was ’t best als verstomd te omschrijven.]