Mowl

Het is moeilijk om een warhoofd en moeilijk om intelligent te zijn, maar het is bijzonder moeilijk om het tot warhoofd te brengen als men intelligent is. Cheng Hsieh (1693-1765)

Ik schutterde en stotterde, m’n welsprekendheid was compleet verdwenen. En als ik dan maar met stomheid geslagen zou zijn was d’r nog niks aan de hand, maar in plaats daarvan kraamde ik de grootst mogelijke onzin uit. Ik zag mezelf genomineerd voor de Gouden Framboos.

’t Zat zo.

Flo en Ype & Willem kwamen signeren en ik ging daarheen. ’t Was rustig in de boekwinkel en ik stond meteen vooraan bij ’t tafeltje waar ’t drietal me vriendelijk afwachtend aankeek.

Iets onverstaanbaars mompelend legde ik m’n collectie op ’t tafeltje. Geroutineerd pakte elk ’n uitgave van ’t stapeltje en begon met de sessie.

“’t Gaat zo vast regenen.” bracht ik uit. Verbaasd keken ze me aan. (Net zo verbaasd als ik over mezelf was, trouwens.) “Weten jullie al waar jullie gaan eten?” (Waarom beet ik m’n tong niet af?) Ik zag mezelf en wist dat ik niet meer te stoppen was. Ik geneerde me bij voorbaat al voor wat komen ging. Gelukkig kwam d’r ’n fan met ’n taart.

“Ik hou niet van zoet.” zei ik.

[Daarbij zweette ik ook nog als ’n otter. Ze zullen me niet snel vergeten.]