Mowl

Een vogel fluit de waarheid. De mens kan fluiten naar de waarheid. Bertus Aafjes (1914-1993)

“Hoor je dat?” fluisterde ik. We lagen stil in bed. Alleen ’t ruisen van de ventilator was te horen, gelardeerd met ’n ander, onbekend geluid.

Woewoewoewoe, ging ‘t. En daarna kwam ’n klein fluitje. Priet!

“’t Is vast één of andere vogel.” zei Brrrr. “Eén die we nog niet kennen.” ’t Was heel goed mogelijk: we wonen tenslotte in ’n bosrijke omgeving met veel soorten dieren.

Woewoewoewoe. Priet!

“Wat gaat dat mooi gelijkmatig.” vond ik. “’t Lijkt net alsof d’r steeds dezelfde tijd tussen zit.” Brrrr stond op.

“Wat doe je?” vroeg ik. Hij hief z’n hand op.

“Sst.” zeidie.

Woewoewoewoe. Priet! ging ’t weer. Brrrr kwam terug in bed.

“’t Is de ventilator.” zeidie.

[’t Verschil tussen natuur en machine wordt steeds kleiner. Best ’n mooi idee.]