Mowl

Vrienden zijn als meloenen, je moet er honderd testen vooraleer je één goede hebt. Claude Mermet (1550-1605)

“Eigenlijk zijn we gewoon familie, Stefan en ik.” zei ik. Brrrr keek of ie ’t niet meteen begreep. Ik hielp ‘m dus maar even.

“Kijk, jouw zus gaat binnenkort trouwen met ’n man die al ’n kind heeft bij die jonge vrouw even verderop, toch?” Ik keek Brrrr aan.

“Dat klopt.” zeidie. Tot zover niks aan de hand.

“Nou,” ging ik verder, “En die jonge vrouw heeft nu ’n relatie met de jongen van de fietsenwinkel.”

“Mmm.” hield Brrrr zich in.

“En de tante van die jongen,” werkte ik naar de conclusie toe, “Is weer de moeder van Stefan.” Brrrr leek niet onder de indruk van m’n betoog.

“Eigenlijk best klef.” vond ik bij nader inzien.

[“Wanneer bedenk je zulke dingen eigenlijk?” vroeg Brrrr na ’n poos.]