|
“O jee.” zei ik. “M’n horloge staat stil.” Ik keek op m’n klokje, waarvan de wijzers onveranderlijk tien over vier aanwezen.
“De batterij zal wel leeg wezen.” zei Brrrr vrij overbodig. “We gaan vandaag in de stad wel ’n nieuwe halen.” Hij liep naar ’t laatje van ’t witte kastje naast de fauteuil. “Hier.” zeidie, terwijl ie ’n ander horloge d’r uit pakte. “Dan doe je voorlopig deze om.”
Ik deed m’n horloge af en bond ’t aangebodene om. Voor de zekerheid keek ik op ’t uurwerk. Ik schrok me wild.
“Getsie.” zei ik. “‘Ook al tien over vier!” Brrrr schoof ’t laatje dicht.
“Je moet ‘m ook eerst opwinden.” zeidie.
[Hij had gelijk. Maar ik zal van nu af blij zijn als ’t weer zo laat is geweest.]
Plaats een reactie