Gisteren viel een envelop in de bus. Er zat een bericht in.
„Vanaf heden hoeft u geen trombosemiddelen meer te gebruiken. U gelieve resterende medicijnen bij de apotheek in te leveren.�
De boodschap kwam enkele dagen later dan ik hoopte. Maar ze kwam.
-„Ik heb nog jonge benen.� sprak ik, eerder die dag. Ik dacht na en corrigeerde. „In elk geval één.�
[„Deze dag is de eerste van de rest van je leven.� zeiden ze vroeger. Verdomd, het is waar.]
wat een heerlijk gevoel René…. Geweldig.
Op naar de rest van je leven dan
{Mowl: voor zolang het duurt.}
klinkt heel bevrijdend.
{Mowl: inderdaad. ‘Libera me’ was ook een leuke titel geweest.}
Ik ben blij dat het uiteindelijk goed gekomen is met je been en dus gezondheid. Er zijn destijds heel wat bange uurtjes voor jullie geweest, maar je hebt je goed geweerd. Vaarwel steunkous, medicijnen en prikpost yoehoeehhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!
{Mowl: de vlag gaat uit!}
@René
da’s waar, je bent al een oude man
{Mowl: en ik hoop nog veel ouder te worden!}
Fijn om te horen dat je weer wat meer vrijheid hebt. Ik hoop dat je weinig pijn zult hebben, liever geen eigenlijk!
{Mowl: bedankt voor het medeleven.}
En vandaag is de tweede dag van de rest van je leven!! Ben je het aan het vieren met een riant zondags ontbijt?
{Mowl: yep.}
Mowl 
Plaats een reactie