Ik was Z.E.R.T. — Zonder Enige Reden Teneergeslagen.
De zon schijnt, een nieuw jaar breekt aan, de vogels fluiten: en ik kon wel janken. Sterker nog, als ik wakker werd had ik het gevoel alsof ik mezelf in slaap had gehuild. Eén verkeerde opmerking van een omstander zou voldoende zijn om de waterkering te doen breken.
-„Da’s heel normaal.â€? zei Brrrr toen ik het hem vertelde. Hij bladerde door een woonmagazine. „Voor mensen van jouw leeftijd.â€? voegde hij er aan toe.
Dat had ik niet zien aankomen. Ik hoorde de alarmbellen afgaan. Brrrr sloeg een pagina om.
-„Zeker wanneer de blaadjes weer gaan groeien.� maakte hij het af. Hij had niet opgekeken.
[Terwijl ik gevloerd was raakte ik er van doordrongen dat het mijn eigen schuld was. Goed, hij krijgt z’n cadeau!]
Plaats een reactie