Mowl

We wachtten op de monteur van de cv-ketel, toen de waterleiding in de keuken barstte. In luttele momenten was de vloer blank. Brrrr vloekte.

In rap tempo werden handdoeken verzameld. De bel ging. Ik snelde naar de voordeur. De monteur.

“De monteur.” kondigde hij zichzelf aan.
“Kom mee.” Ik ging hem voor. In de keuken overzag de man de ravage. Hij floot tussen zijn tanden.

“Zo.” zei hij. Dat was voldoende.

Zonder verder af te wachten greep hij een sleutel en dook in het aanrechtkastje. Brrrr probeerde onderwijl de schade aan de vloer te beperken. De monteur had snel de oorsprong van de schade gevonden.

“Een gebarsten slang.” toonde hij.

Dankbaar voor zijn tijdige ingrijpen boden we hem een kopje koffie aan. Brrrr drukte op de knop.

“Brm” zei de machine. “Gr. Klik.”

Op het display verscheen een melding. Storing 8.

[De grond mocht zich openen en ons verslinden. Welke rampen zouden ons nog te wachten staan? Zwijgend verdween de monteur naar de kelder. Zonder koffie. Om de ketel te repareren.]