Mowl

Dat de school verdwenen was, wist ik al. Ik was ook al eerder langs de plek gelopen waar hij had gestaan: het bakstenen gebouw waar ik het leesplankje ontmoette en met een kroontjespen leerde schrijven. Dun omhoog en dik omlaag.

Het was een katholieke school, genoemd maar ene Aloysius, die ik later leerde kennen als de beer van Sebastian.

Het was nu een provisorische parkeerplaats geworden. Ik vroeg me af, wat de uiteindelijke bestemming van de plek zou zijn.

Aloysius, proefde ik intussen. Een mooie naam voor een nieuwe kat.

[Tevreden met het voornemen liep ik door naar het station. Het verleden bleef achter.]