Mowl

Mijn familie is een ramp: de vergelijking met een nest jonge katten gaat op. Zodra ze binnen zijn lopen ze schijnbaar ongecoördineerd door mekaar, alle kanten uit. D’r is geen lijn in te krijgen. Het was een waar Sisyfus-karwei om ze allemaal tegelijkertijd aan de tafel te laten zitten. Maar toen die taak eenmaal was gedaan, kon het feestmaal worden ingezet.

Brrrr had zich van zijn beste kant getoond en vergaste het gezelschap — na een staand hapje en een goed glas champagne — allereerst op een voortreffelijke vitello tonnato. Dit werd gevolgd door de knolselderijsoep, waarvoor we eergisteren nog metterhaast een extra soepkom moesten kopen. Je ziet ze op de foto, terwijl Broer Zus de broodmand aanreikt. Ma zit d’r achter. Alvast een beetje jarig te wezen.

Het hoofdgerecht was een eenvoudige zalmfilet, gewikkeld in parmaham, vergezeld van rosevalaardappelen met saffraan, uit de oven. Een plankje met diverse kaassoorten luidde de finale in. Die werd gevormd door twee puddingen, die met smaak werden verorberd. Koffie besloot het menu.

Er was niet veel over.

[En dat terwijl Ma vandaag pas jarig is. Gefeliciteerd, Ma!]