Mowl

De gewone waarheid is niets, je moet ze een beetje smakelijk verpakken. Kees van Kooten (1941)

“Hé hallo!” Brrrr kwam ’n bekende tegen. Zij reageerde net zo enthousiast.

“Hoe is ‘t? Hoe gaat ‘t? We moeten snel iets afspreken!” Brrrr reikte automatisch maar vergeefs naar z’n tas.

“Hè verdorie.” zeidie. “Ik heb m’n agenda niet bij me. Maar ik bel je volgende week. We hebben elkaar al veel te lang niet meer gezien.”

“Dat doen we.” zei de bekende. “Wat heb je trouwens ’n leuk kaartje gestuurd — en wat ’n lieve tekst!”

“Die had René geschreven.” zei Brrrr. De bekende zag mij nu ook. Ze knikte.

“Ik ben van de woorden.” zei ik. “Brrrr meer van de daden.”

[Geschreven dan. Gesproken is ’t net omgekeerd. Blijkbaar.]