Mowl

Peter en Edwin waren er dus. Ze hadden cadeautjes meegenomen (terracotta en tapa’s – wij zijn dol op terracotta en tapa’s) en Brrrr had zich uitgesloofd in de keuken. En ik? Och, ik mocht stilzitten en mooi wezen.

Om de eerste trek een beetje te stillen had Brrrr besloten ons te vergasten op kleine (tja wat waren het?) mini-pizzaatjes met geitenkaas of gerookte zalm. Na dit tromgeroffel startte het diner in alle hevigheid.

We startten met een bonbonnetje van zalm (we hadden veel zalm, gisteren) en hollandse garnaaltjes met een zachte mosterd-gembersaus. Dit werd gevolgd door een overheerlijke tomatensoep – zeg ik tomatensoep? Ik bedoel uiteraard een Suppa di Pommidori – want voor minder doen we het niet.

Het hoofdgerecht waren gestoomde rolletjes pangafilet, gevuld met (jawel) zalm, omringd door een tongstrelende truffelolie. Hierbij kwam een eenvoudige spaghetti, die eerst al dente gekookt was en vervolgens opgewarmd in gefruitte knoflook en op smaak gebracht met vers gemalen zwarte peper. Hier overheen kon naar believen parmezaanse kaas worden geschaafd.

De gangen werden besloten met een kaasplankje en een bitterkoekjespudding. Die laatste, zo moesten we bekennen, had Brrrr niet zelf gemaakt. We werden er niet scheef op aangekeken.

[Jammer dat het inmiddels te donker was voor een spannend spelletje Trivial Pursuit. Het was lang her dat ik de doos had geopend. Dus praatten we nog na over dakterrassen en hot tubs. En constateerden we dat de nieuwste jonge verslaggever van Den Haag Vandaag absoluut een aanwinst was. Zo kwamen er toch nog triviale onderwerpen over tafel.]